ACTIVIDADE 9

Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE9.

Os conceptos están definidos nas páxinas 49 e 50 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• (0.75 puntos) Módems (ADSL,cable e USB). Busca unha imaxe de cada un na rede.
• (0.75 puntos) Router. Busca unha imaxe na rede. 
• (0.5 puntos) Dispositivo PLC. Busca unha imaxe na rede. 
• (1 punto) Cableado de rede. Busca imaxes na rede onde aparezan os conectores RJ45 e ST e cables de par trenzado apantallado e fibra óptica. Nestes últimos deben estar indicadas as suas partes.

Modem:
Os modems son dispositivos que permiten enviar e recivir informacion a tarves dunha linea analoxica ou dixital. A palabra "modem" proven dos terminos MOdular-DEM e a sua mision consiste en convertir a señal dixital do ordenador en analoxica e viceversa.

En función da tecnoloxia utilizada pra trasmitir a informacion distinguense varios tipos: 

• Módem ADSL. Utiliza un fio de cobre dunha liña telefonica pra a trasmision de datos de lata velocidade. Esta tecnoloxia denominase asimétrica debido a que a descarga (desde a rede ata o usuario) e a capacidade de subida de datos( en sentido inverso) non coinciden. A tecnoloxía que se emplea, ADSL2, ADSL+2 o VDSL, proporcionan gran ancho de banda que permite integrar na misma liña voz, datos, vídeo e televisión de alta calidade, polo que é unha das mais utilizadas.
  
  
  
  
  
• Cable Módem. Deseñado para modular a sinal de datos dunha infraestrutura de conexión por cable. Utilizase xeralmente pra acceder a servizos de televison por cable que, adicionalmente, proporcionan acceso a Internet de banda ancha.
  
• Módem USB. Utiliza a banda ancha do mobil pra obter internet en calquer luagar e momento, sempre que se dispoña de cobertura, Ofrece diferentes velocidades en funcion do tipo de conexion, GPRS, 3G o 4G. Os telefonos intelixentes podense configurar como modem con que conectar outros dispositivos inalambricamente.
  

• Satmódem para satélite. A conexión a Internet faise atraves de satélite. Pode ser unidireccional, so pode recibir datos. o bidireccional, con capacidade para enviar e recibir. 
  

Router:
Un router é un dispositivo que permite interconectar diferentes redes informáticas, seleccionando a ruta de comunicación mais adecuada para o envío de datos. A maioría de routers tamén inclúen un módem coa tecnoloxía adecuada para a conexión a Internet.

Dispositivo PLC:
A tecnoloxia PLC(Power Line Communications) utiliza a liña eléctrica convencional para a trasmision de datos. Os dispositivos PLC teñen unha función similar a da un módem, aunque en este caso so utilizan a rede eléctrica para a trasmision de datos. O se uso permite, entre outras cousas, o acceso a Internet mediante banda ancha, a trasmision de vídeo de alta definición e o uso de telefonía IP.

Cableado de Rede: 
O cable é un dos medios de conexión utilizazados para transmitir datos. Existen diferentes tipos de cables:

• Cableado coaxial: Esta formado por un fio condutor central, protexido das correntes lectricas externas por unha malla de cobre, E similar ao que se usa para a antena de televison, aunque actualmente esta en desuso.
• Cableado de par trenzado: Esta constituido por catro pares de fios. Cada par esta enlazado para disminuir a interferencia electrica e evitar que se acople a sinal entre os pares. Dentro destes cables destínguense os seguintes cables:

             -UTP: É un cable non apantallado. É de baixo coste pero sensible a interferencias, polo que produce mais erros que outros cables.
             -STP: É un cable apantallado, é decir, ten unha malla metálica arredor do cable que o protexe das interferencias electromagnéticas.
             -FTP: É un cable apantallado con blindaxe global que posue unha pantalla condutora en forma trenzada. Mellora a protección fronte as interferencias con respeto aos anteriores

Existen diversas categorias de cable, dependendo da sua velocidade de trasmision. As que están en uso son: categoría 5(100 Mps), categoria 6(1Gbps), categoria 7 (10Gbps) e a categoría 8, que está en fase de desenrolamento. O cableado de par trenzado usa convectores RJ-45.

• Cable de Fibra Óptica:

É unha fibra moi fina de material transparente, vidro o material plastico, polo que se envía un faz de luz. Estos cables constan dun grupo de fibras ópticas protexidas con fiaduras de aramida para facelos resistentes á tracion, ademais de estar protexidos por varios revestimentos. Os conectores mais utilizados na fibra óptica para redes de area local son  ST, LC, FC e SC. 

ACTIVIDADE 7

             DISPOSITIVOS DE ALMACENAMENTO:
Crea unha nova entrada (ou publicación)no teu blog co nome ACTIVIDADE7.
Os conceptos están definidos nas páxinas 44 e 45 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Disco duro. Busca imaxe ou imaxes na rede onde apareza a estrutura dun disco magnético de xeito similar á  figura 27 da páxina 44 do libro.
• Memorias Flash. Busca 2 imaxes na rede (USB e tarxeta de memoria). 
• Unidade de estado Sólido. Busca unha imaxe na rede.

-Discos duros:

Un disco é un dispositivo magnético utilizado para almacenar gran cantidade información. Componse de varios platos, apilados nun mesmo exe que xira a gran velocidade dentro dunha caixa metálica sellada. Entre os platos están situadas as cabezas de lectura-escritura que leen e escriben nas dúas caras de cada disco.Dependendo da tecnoloxía utilizada para transferencia de datos,os discos duros poden ser de varios tipos: IDE, SCSI,SATA, SAS, etc.O seu tamaño aumentou moito, pasando do primeiro disco duro de 5MB, que pesaba unha tonelada, a os discos actuais de varios TB con un tamaño algo maior que un telefono móbil.

Estrutura dun disco magnético:

1. Caras:Superficie superior e inferior de cada disco
2. Pistas:Circulos concentricos nos que se divide cada cara do disco.
3. Sectores:Divisions que se fan en cada pista.
4. Cilindros:Conxunto de pistas que están aliñadas verticalmente en todas as caras. Este concepto utilizase nos discos duros, posto que en eles hai varios platos con pistas en ambas caras.
   

-Memoria flash:
A memoria flash é un sistema de lamacenamento estatico que non necesita corriente para manter gardados os datos. Funciona mediante impulsos electronicos e elcanza velocidades de funcionamento moi superiores a outros dispositivos, porque permite leer e escribir datos de forma simultanea.
Converteusenun soporte de uso habitual pra alamacenar e transformar información xa que, entre as suas caracteristicas destacaba a sua capacidade, as suas pequenas dimension,o seu precio, a sua gran resistencia, a posiblidade de usalas en dispositivos de diferente tipos e a sua facilidade de emprego. Iso si, a vida dunha memoria flash non e indefinida: cífranse entre cen mil e un millón as veces que se pode gravar información nelas.
Os tipos de memoria flash mais empregadas son:

• Memoria USB: Pequenos dispositivos von un chip de memoria flash. Conéctanse ao ordenador a través dun porto USB en quente, e dicir, aunuque esté encendido. Xeralmente, non hai que instalar ningún software nin driver para utilizalas, xa que o sistema operativo as recoñece automaticamente.

• Tarxetas de memoria:Son soportes de almacenamento utilizados habitualmente en cámaras dixitais e móbiles, polo que se soen conectar a un ordenador a traves dun lector de tarxetas de memoria para transferir a súa información. Existen multitude de tipos e formatos, en función fabricante;algúns dos mais comúns son SD, MiniSD, MicroSD,NanoSD, Compact Flash, Mmemory Stick,xD,MMC, etc.

Unidade de estado solido: 
Unha unidade de estado solido o SSD(Solid State Drive) é un dispositivo de almacenamento secundario de gran capacidade e alta velocidade. Ten o mismo uso cos discos duros, pero nom estan formados por discos mecanicos, sinon por memorias de circuitos integrados para almacenar a informacion, utilizando tecnoloxias como a memoria flash, memoria SDRAM,etc. Ao non ter pezas mobiles, a unidade de estado solido reduce drasticamente o tempo de busqueda e latencia, polo que converteuse nunha alternativa muito mais rapida que os discos duros.
AS SSD fan uso da mesma interfaz cos discos duros e, por tanto, son facilmente intercambiables sen ter que recurrir a adaptadores ou tarxetas de expansión para compatibilizalas co equipo.
Ao ser inmunes á as variacións externas, son especialmente aptas pra vehiculos, ordenadores portatiles e outros dispositivos mobiles.

TEMA 2: HARDWARE

Google sites


 Actividad 1 

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 30 e 31 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

•     Hardware e Software. 
•     Definición da Arquitectura Von Neuman cunha imaxe ou esquema representativo.

Actividade 3

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 34 e 35 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Placa Base. Busca imaxe na rede dunha placa base onde aparezan identificados os seus zócalos localizando onde se conectan os distintos compoñentes.
• Chipset.
• Microprocesador. Busca imaxe na rede.

Actividade 5

Crea un arquivo en Open Officce Writer en formato libre (tamaño de letra 12). Os conceptos están definidos nas páxinas 38 e 39 do libro (non é necesario buscar información adicional) e son os seguintes:

• Portos de Comunicación. Busca imaxe ou imaxes na rede onde aparezan identificados, como mínimo, os portos da figura 15 da páxina 38 do libro.
• Tarxetas de expansión. Busca imaxes na rede onde aparezan identificadas tarxeta de son e tarxeta gráfica cos seus conectores.

TEMA 1 Sociedade do coñecemento: Intelixencia artificial

1. Definición de Intelixencia Artificial explicando para qué serven as súas técnicas e metodoloxías.
2. Obxectivos básicos.
3. Definición de Sistemas de Procesamento de linguaxe natural.
4. Definición de Recoñecemento de Visión.
5. Definición de Sistemas Baseados no Coñecemento e Sistemas Expertos.
6. Definición de Redes Neuronais.
7. Definición de Sistemas Inductivos. 

1. A Intelixencia Artificial hai que enmarcala nun contexto evolutivo xa que

está á vangarda das investigacións en informática e continuamente ábrense
novas vías de investigación. En consecuencia non existe unha única definición de Intelixencia Artificial senón que esta depende da perspectiva desde a cal se tente
realizar:

        1. Desde a perspectiva de Intelixencia (Brown, 1997: 1):  a intelixencia
artificial trata de construír máquinas intelixentes que actúen como nós
esperamos que a xente actúe.

        2. Desde a perspectiva da investigación (Brown, 1997:2): a intelixencia
artificial estuda como lograr que as máquinas realicen tarefas que, polo momento,
son realizadas mellor polos seres humanos.

En resumo poderiamos dicir que a Intelixencia Artificial está formada
por unha serie de técnicas e metodoloxías encamiñadas a resolver problemas non
estruturados que necesitan do coñecemento para a súa resolución xa que carecen dunha
resposta inmediata e mesmo presentan máis dunha solución como consecuencia da
existencia de incerteza ou ambigüidade nos resultados finais ou parciais. Para a
resolución dos devanditos problemas, a Intelixencia Artificial recorre aos algoritmos ou ás
regras heurísticas.

2.A Intelixencia Artificial é unha rama da Informática, xurdida ao redor dos

anos cincuenta, que persegue á vez dous obxectivos básicos:

        1.- Estudar o comportamento intelixente dos seres humanos, incluíndo
tanto o aspecto cognoscitivo como o perceptual, co fin de simulalo nun
computador.

        2.-Facer máquinas intelixentes e programas capaces de imitar o comportamento humano intelixente, é dicir que poidan realizar as operacións humanas de ver, oir, falar, razoar, xulgar, comprender, aprender da experiencia e comunicarse como o fan as persoas humanas.

3. Os sistemas de procesamento da linguaxe natural son sistemas cuxo obxectivo é o tratamento automático da información lingüística, é dicir,  trátase de sistemas nos que o usuario introduce os datos no computador utilizando o mesmo linguaxe que utiliza para comunicarse con outras persoas, o computador codifica esa información en linguaxe de máquina para podela procesar e, unha vez procesada, xerar a saída adecuada en linguaxe natural.

4.Os sistemas de recoñecemento da visión son programas de computador que

realizan tarefas de tratamento de imaxes, para manipulalas, realizar traballos de creatividade, publicidade, edición, controlar procesos industriais, de seguridade, etc., mediante a incorporación da capacidade visual a un computador para que sexa capaz de identificar o que ve. O seu estudo céntrase principalmente no desenvolvemento de sensores capaces de observar a contorna e de poder transmitir o que observan a un robot, co fin de que este retroaliméntese continuamente, en tempo real, e poida cambiar as operacións que realiza en función dos cambios na contorna.

5.Os sistemas baseados no coñecemento son programas informáticos que
conteñen o coñecemento dun dominio específico dunha forma explícita e
separado do resto do sistema, é dicir, existe unha clara separación entre os
coñecementos que posúe o sistema sobre o dominio e os mecanismos de explotación  que utiliza o sistema para chegar a establecer as súas conclusións. 

Cando o coñecemento que contén o sistema baseado no coñecemento é proporcionado por persoas expertas no dominio, atopámonos ante os sistemas expertos. 

Os sistemas expertos son programas que imitan o proceso de razoamento
dos expertos humanos e proporcionan marcos de decisión co
tipo de consello similares aos que se recibirían dun experto humano.

6.A redes neuronais son sistemas  que simulan o proceso de recoñecemento do

cerebro humano e do mesmo xeito que as neuronas biolóxicas, estes sistemas están deseñados para aprender da observación e a repetición. As redes neuronais tratan de resolver de forma eficiente problemas nos cales a información é difusa, incerta, contraditoria ou errónea. En consecuencia como mediante a metodoloxía dos problemas susceptibles de ser resoltos as redes neuronais son: problemas de optimización, problemas de recoñecemento e problemas de xeneralización.

7.Os sistemas inductivos xeran unha árbore de decisión a partir dun conxunto de exemplos que constitúen o conxunto de adestramento. É dicir, trátase de sistemas que parten dun conxunto de exemplos segundo un atributo, e van seleccionando ata que todos os exemplos do subconjunto elixido pertenzan a unha mesma clase conduzan a un mesmo resultado. Estes sistemas son útiles en aplicacións simples onde o conxunto de adestramento é relativamente completo e exacto, coñécense todos os datos e as súas solucións. Dentro do conxunto de sistemas inductivos cabe destacar os sistemas de razonamiento baseado en casos (RBC) que recuperan a experiencia relevante (feitos e solucións históricos) anterior, da que se dispón, para solucionar novos problemas que presentan características similares.

TEMA 1 Sociedade do coñecemento: NANOTECNOLOXIA

1. Definición de Nanotecnoloxía, incluindo a definición de nanómetro.
2. Nanoelectrónica: a qué dará lugar? Relación coa tecnoloxía Informática.
3. Nanobiotecnoloxía: qué disciplinas combina? Aplicacións en Medicina.
4. Aplicacións á producción e almacenamento de enerxía.
5. Avances en Ciencias de Materiais.
6. Fabricación a nivel nanométrico.
7. Beneficios para a investigación sobre alimentos, auga e medio ambiente.
8. Contribución á seguridade.
9. Exemplos de produtos comercializados actualmente desenrolados a través de nanotecnoloxías.

1.
A nanotecnoloxía é máis ben un campo moi amplo e heteroxéneo da tecnoloxía no que se deseñan, caracterizan, producen e aplican estruturas, compoñentes e sistemas mantendo un control sobre o tamaño e a forma dos seus elementos constituíntes (átomos, moléculas ó macromoléculas) a nivel da escala dos nanómetros, de tal maneira que ditas estruturas, compoñentes ou sistemas posúen polo menos unha propiedade característica nova ou mellorada debido ao pequeno tamaño dos seus constituíntes.

A nanotecnoloxía utiliza un amplo rango de disciplinas científico-técnicas co fin de estudar materiales, partículas e estruturas que implican a creación ou presenza de elementos que teñen polo menos unha dimensión espacial inferior aos 100nm, sendo un nanómetro a millonésima parte dun milímetro. Os materiais constituídos por estruturas tan pequenas, a miúdo presentan propiedades distintas aos materiais tradicionais independentemente de que estean compostos polos mesmos constituíntes químicos. Por exemplo, poden presentar novas propiedades mecánicas, ópticas, químicas, magnéticas ou electrónicas.

2. 
A nanoelectrónica dará lugar a sistemas de almacenamento de datos de moi alta densidade de rexistro (por exemplo, 1 Terabit/polgada2) e as novas tecnoloxías de visualización a base de plásticos flexibles. A longo prazo, o desenvolvemento da nanoelectrónica molecular ou biomolecular, a espintrónica e a informática cuántica abrirán novos horizontes á tecnoloxía informática. A nanoelectrónica estará na orixe dunha nova xeración de computadores, teléfonos, automóbiles, electrodomésticos e calquera sistema de automatización necesario en calquera equipo de aplicación industrial ou doméstico.

3. 
 A nanobiotecnoloxía, combina a enxeñería a nivel molecular coa bioloxía, ben manipulando directamente sistemas vivos, ou creando biochips como os que xa se están produciendo na actualidade inspirados en materiais biolóxicos.

Nun futuro próximo, a nanobiotecnoloxía proveranos con novas innovacións extraordinarias no campo do medicamento por exemplo, con novos sistemas de diagnóstico miniaturizados que poderían implantarse e utilizarse na detección precoz de enfermidades, recubrimentos e nanocompostos desenvolvidos mediante o recurso ás nanotecnoloxías, non exclusivamente en a súa produción senón nos conceptos de deseño dos materiales constituíntes, que mellorarán a bioactividade e biocompatibilidade dos implantes, novas matrices soporte capaces de auto estruturarse que están a facilitar o desenvolvemento de unha nova xeración de materiais no ámbito da inxeñería de tecidos e dos materiais biomiméticos, abrindo a posibilidade, a longo prazo, de conseguir a síntese de órganos de substitución. Están a desenvolverse novos sistemas de administración dirixida de medicamentos e recentemente conseguíuse levar e introducir nanopartículas ao interior de células cancerosas para o seu tratamento, por exemplo, mediante calor.

4.
 O campo da produción e almacenamento de enerxía poderá beneficiarse, por exemplo, dos novos desenvolvementos en pilas de combustible ou sólidos lixeiros nanoestructurados que teñen o potencial para un almacenamento eficaz do hidróxeno. Están a desenvolverse tamén células solares fotovoltaicas eficaces e de baixo custo (por exemplo a «pintura solar»).
Os avances no campo das nanotecnoloxías tamén permitirán aforros enerxéticos a través dunha mellora dos illamentos, do transporte e dunha iluminación máis eficaz.

5.
  Os avances da ciencia dos materiais mediante o recurso ás nanotecnoloxías son de gran alcance e o seu impacto deixarase sentir en case todos os sectores. As nanopartículas xa se empregan para reforzar materiais ou funcionalizar cosméticos. Recórrese ao uso de nanoestructuras superficiales para conseguir superficies resistentes ao relado, hidrófugas, limpas ou estériles. O enxerto selectivo de moléculas orgánicas a través da nanoestructuración superficial permitirá avanzar na fabricación de biosensores e de dispositivos electrónicos moleculares. Así mesmo, pódense mellorar e facer avanzar enormemente os rendementos dos materiais en condicións extremas, coas consecuentes aplicacións nos sectores espacial e aeronáutico.



6. 
A fabricación a nivel nanométrico esixe un novo enfoque interdisciplinar tanto na investigación como nos procesos de fabricación. Conceptualmente considéranse dúas vías de traballo: a primeira consiste na miniaturización dos microsistemas denominado enfoque «de arriba abaixo» ou «top-down» e a segunda, en imitar a natureza mediante o desenvolvemento de estruturas a partir dos niveis atómico e molecular denominado enfoque «de abaixo arriba» ou «bottom-up». O primeiro podería describirse como un proceso de ensamblaxe, o segundo como un proceso de síntese. O enfoque de abaixo a arriba atópase en fase inicial de desenvolvemento, pero o seu impacto potencial é de gran alcance e podería alterar as rutas actuais de produción.

7.
A investigación sobre os alimentos, a auga e o medio ambiente tamén pode beneficiarse das nanotecnoloxías con, por exemplo, o desenvolvemento de instrumentos para detectar e neutralizar a presencia de microorganismos ou praguicidas. Mediante novas técnicas de nanoetiquetado miniaturizado podría realizarse o seguimento desde orixe dos alimentos importados. O desenvolvemento de métodos de recuperación baseados no uso de nanotecnoloxías (por exemplo, técnicas foto-catalíticas) permiten paliar e limpar o efecto da contaminación e outros danos ambientais (por exemplo, contaminación por petróleo da auga ou do chan).

8.
A contribución á seguridade poderá realizarse a través de, por exemplo, novos sistemas de detección de alta especificidad de alerta precoz ante axentes químicos ou biolóxicos, sensibles ata o nivel molecular. O nanoetiquetado dos billetes de banco podería contribuír á protección da propiedade. Tamén está en marcha o desenvolvemento de novas técnicas criptográficas para a comunicación de datos. 

9.
Xa se comercializaron varios produtos desenvolvidos a través das nanotecnoloxías. Trátase de produtos sanitarios (vendaxes, válvulas cardíacas, etc.), compoñentes electrónicos, pintura resistente ao relado, equipos deportivos, teas antiarrugas e antimanchas e lociones solares.
 
 

Tema 1 Sociedade do Coñecemento: ROBOTICA

1. Definición completa de Robot e Robótica. Explica os termos reprogramable e multifuncional aplicados a un robot.
2. Características dos robots.
3. Tipos de robots según o sistema de coordenadas. Captura de pantalla os debuxos de sistemas de coordenadas e os pegas en Open Office Draw, os recortas e engades os textos correspondentes co cadro de textos que aparece no cadro de ferramentas da parte inferior da pantalla. Unha vez rematado exportas o arquivo en formato .PNG e o insertas como imaxe no teu blog
4. Tipos de sensores empregados nos robots. En cada apartado inclue unha imaxe.
5. Clasificación xeral. En cada apartado inclue unha imaxe.

1. En 1979, o "Robot Institute of America" define a un robot como: 'Un manipulador reprogramable e multifuncional deseñado para trasladar materiais, pezas, ferramentas ou aparellos específicos a través dunha serie de movementos programados para levar a cabo unha variedade de tarefas'. Os robots son capaces de realizar tarefas repetitivas de forma máis rápida, barata e precisa que os seres humanos. Dise que un robot ten intelixencia artificial (I.A.) debido a que ten a capacidade de obter información da súa contorna e en función desta actuar. Considérase a un robot como un axente autónomo intelixente cando cumpre os seguintes requisitos:

- Autonomía: O sistema de navegación reside na propia máquina, que debe operar sen conexión física a equipos externos.

- Intelixencia: O robot posúe capacidade de razoar ata o punto de ser capaz de tomar as súas propias decisións e de seleccionar, fusionar e integrar as medidas das súas sensores.

Poderiamos aproximarnos a unha definición de Robótica como: o deseño, fabricación e utilización de máquinas automáticas programables co fin de realizar tarefas repetitivas como o ensamble de automóbiles, aparellos, etc. e outras actividades. Segundo Isaac Asimmov, a Robótica é a tecnoloxía aplicada aos robots.

O termo multifuncional significa que pode desempeñar varias funcións.
O termo reprogramable significa que poden ser reprogramados; cuxo programa se pode substituír con outro.
Estes termos asócianse á robótica porque os robots poden desempeñar diversas funcións para cumprir diversas funcións, xa que son capaces de mover materiais, pezas, ferramentas ou outros dispsitivos según traxectorias variables, programadas para realizar tareas diversas.

2. Os robots poden ser de diferentes deseños do mesmo xeito que programas, todo depende da función que vaian realizar. O que se se coñece son as diferentes características que poden posuír, entre estas atopamos:

- A precisión que teñen á hora de realizar unha acción ou movemento.

- A capacidade de carga, en quilogramos que o robot pode manexar.

- O grao de liberdade que teñen cos seus movementos. Adoita coincidir co non de articulacións que ten o robot.

- O sistema de coordenadas que especifica a que direccións se realizasen os seus movementos e posicións. Estas poden ser coordenadas cartesianas (x,e,z), cilíndricas, etc.

3.

4.Existe unha gran variedade de sensores, entre eles podemos citar:

1- Sensores de temperatura:Un exemplo son os termistores: trátase de resistencias cuxo valor ascende con a temperatura (termistor PTC) ou ben diminúe coa temperatura (termistor NTC). Por tanto, depende da temperatura que o termistor permita ou non o paso da corrente polo circuíto de control do sistema. O símbolo e a aparencia dun termistor.

2- Sensores de posición:

  Entre outros temos:

- Finais de carreira: Trátase dun interruptor que consta dunha pequena peza móbil e dunha peza fixa que se chama NA, normalmente aberto, ou NC, normalmente pechado.

-Magnéticos: Detectan os campos magnéticos que provocan os imáns ou as correntes eléctricas. O principal é o chamado interruptor Reed; consiste nun par de láminas metálicas de materiais ferromagnéticos metidas no interior dunha cápsula que se atraen en presenza dun campo magnético, pechando o circuíto.

O interruptor Reed pode substituír aos finais de carreira para detectar a posición dun elemento móbil, coa vantaxe de que non necesita ser empuxado fisicamente polo devandito elemento senón que pode detectar a proximidade sen contacto directo.

-Ópticos: Detectan a presenza dunha persoa ou dun obxecto que interrumpen o feixe de luz que lle chega ao sensor.

Os principais sensores ópticos son as fotorresistencias, as LDR.

3-Sensores de humidade: Baséanse en que a auga non é un material illante como o aire senón que ten unha condutividade eléctrica. Por tanto un par de cables eléctricos espidos (sen cinta illante recubríndoos) van conducir unha pequena cantidade de corrente se o ambiente é húmido; se colocamos un transistor en zona activa que amplifique esta corrente temos un detector de humidade.
 

4-Sensores de son:Mediante un difragma que ao moverse polas ondas sonoras, despraza a placa dun condensador facendo variar a súa capacidade.

5. Desde un punto de vista moi xeral os robots poden ser dos seguintes tipos:

Androides: Os androides son dispositivos que se parecen e actúan como seres humanos. Os robots de hoxe en día veñen en todas as formas e tamaños, pero fóra dos robots que aparecen nas feiras e espectáculos, non se parecen ás persoas e por tanto non son androides. Actualmente, os androides reais só existen na imaxinación e nas películas de ficción.

Móbiles: Os robots móbiles están provistos de patas, rodas ou orugas que os capacitan para desprazarse de acordo á súa programación. Elaboran a información que reciben a través de os seus propios sistemas de sensores e empréganse en determinado tipo de instalacións industriais, sobre todo para o transporte de mercadorías en cadeas de produción e almacéns. Tamén se utilizan robots deste tipo para a investigación en lugares de difícil acceso ou moi distantes, como é o caso da exploración espacial e das investigacións ou rescates submarinos.

Industriais: Os robots industriais son dispositivos mecánicos e electrónicos destinados a realizar de forma automática (sen a intervención humana) determinados procesos de fabricación ou manipulación. Os robots industriais, na actualidade, son con moito os máis frecuentemente atopados. Xapón e Estados Unidos lideran a fabricación e consumo de robots industriais sendo Xapón o número uno.

Os robots industriais xorden pola necesidade de:

- Fabricar produtos de maneira económica.

- Que os produtos sexan de calidade.

- Que dun mesmo produto póidanse elixir moitas opcións.

Como exemplo, pensa nun automóbil, dun mesmo modelo, podes elixir, a cor, o número de portas, o tipo de lamias, con ou sen alerón e todas as opcións de acabado interior. Unha fábrica de coches, que constrúe cada día uns mil coches, cada un cos seus distintas opcións, necesita utilizar robots para que estes coches podámolos comprar a un prezo alcanzable e teñamos garantía do seu funcionamento.


Robots para próteses médicas: Son as próteses robóticas e os recentes robots de asistencia en quirófano (como o robot cirurxián Dá Vinci)